Als integraal onderdeel van het happyChaos programma maken getalenteerde kunstenaars zichtbaar wat niet obscuur mag blijven. In deze tentoonstelling geven zij elk een persoonlijke interpretatie van het begrip schaduwmacht. Met hun verbeeldingskracht ontrafelen zij de subtiele werking van macht in het dagelijks leven. De werken die hieruit zijn ontstaan, bieden elk weer een ander perspectief op onzichtbare machten.
De beelden die de kunstenaars schetsen zijn niet altijd hoopgevend. Zo is er te zien wat er gebeurt als ons ideaalbeeld van een lichaam tot het uiterste wordt gevolgd. Dat narcisme van alle tijden is, blijkt uit een geüpdatete versie van Ovidius eeuwenoude mythe. Daarnaast wordt in deze tentoonstelling de dwingende invloed van de omgeving, taal en zelfs huishoudelijke apparaten gepresenteerd.
Deelnemende kunstenaars zijn:
Pia Hinz (1991) is van Duits-Franse komaf en studeert momenteel aan de Gerrit Rietveld Academie. Dankzij de textielopleiding die ze volgde in Parijs, is ze gefascineerd door materialiteit en aanraking. In haar huidige opleiding probeert ze te ontdekken hoe waarde wordt toegekend aan bijeengeraapt materiaal. Aan de hand van de textuur van het materiaal probeert ze een eenheid te creëren in de chaos. Haar site specific werk is een reactie op een omgeving. Pia houdt niet van het blijvende.
Carlijn Fransen (1993) is filmmaker en kunstenaar opererend vanuit Amsterdam. In de zomer van 2016 studeerde zij cum laude af aan de Gerrit Rietveld Academie richting VAV (audiovisueel) met haar korte vignettefilm De Eenzame Eenheid. Momenteel werkt zij aan een grandioos geheim plan.
Jeroen Schokkin (1989) studeert filosofie en autonome kunst aan de Universiteit Utrecht (UU) en de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). Zijn fascinatie gaat uit naar de Nietzscheaanse wil tot macht. De (wil tot) macht van het verleden, het heden, de kunst en het individu zijn facetten van deze wil tot macht die hem in het bijzonder interesseren. Daarnaast onderzoekt hij de rol van iconische kunstwerken en in beeld gegoten idealen uit het verleden en het heden – het gesprek dat hij hiermee op gang wil brengen is die omtrent de wenselijkheid van deze invloedrijke, of welke machtige idealen dan ook.
Claire van der Mee (1992). De interesse van Claire gaat uit naar sociale vraagstukken en het beschouwen van normen van de samenleving door middel van kunst. Haar werk gaat vaak over actuele sociale problematiek en feministisch theorie, waardoor ze een actieve bijdrage levert aan feministische en activistische kunst en kunst in de publieke ruimte.
Milena Anna Bouma (1994) onderzoekt met haar werk de verhoudingen tussen de mensen en dingen of fenomenen. Hoe zijn alledaagse voorwerpen verbonden met het lichaam en hoe reageert het lijf daarop? Door gevonden voorwerpen met zelfgemaakte werk te combineren, bevraagt Milena situaties door objecten uit hun context te trekken. Op die manier ontstaat een dianegatief van de alledaagse wereld. Haar werk spiegelt de situatie waar we ons op dit moment in bevinden: authenticiteit en aandacht gaan snel verloren in een informatiestroom waar wij continu toegang tot hebben.
Anouk Hoogendoorn (1995) studeerde in 2017 af aan de afdeling Beeld & Taal van de Gerrit Rietveld Academie en volgt op dit moment de onderzoeksmaster Artistic Research aan de UvA. Haar praktijk bevindt zich op raakvlakken tussen kunst, literatuur en theorie, waarmee ze gedachtestromen op gang wil brengen. Ze probeert concepten en associaties te deconstrueren en daaruit nieuwe verhalen van de gefragmenteerde abstractie te scheppen. Haar installaties, teksten, schetsen, video- en audiowerken zijn stollingen van dit proces, die niet altijd verstaanbaar, maar wel altijd hoorbaar zijn; niet altijd intiem, maar wel persoonlijk zijn.