Opinieartikel in de Folia | Door Anna Vossers
Het is logisch dat in tijden van bezuinigingen ook studenten en universiteiten moeten inleveren. Een botte maatregel zoals de boete van 3000 euro bij te veel studievertraging, is echter niet bepaald constructief. Meer rendement halen uit het belastinggeld voor hoger onderwijs kan ook op een positieve manier. Bijvoorbeeld door van de prestatiebeurs écht een prestatiebeurs te maken. Het idee is simpel: betaal de student per behaald studiepunt. De huidige prestatiebeurs wordt vervangen door een échte prestatiebeurs, die afhankelijk is van het aantal daadwerkelijk behaalde ECT’s. Per studiepunt krijgt de student 50 euro. In de bachelorfase heeft elke student recht op stufi voor 180 ECT’s, bij eenjarige masters voor nogmaals 60 en bij tweejarige masters voor 120. Zodra de docent een voldoende heeft ingevoerd in een cijferregistratiesysteem zoals Studieweb, maakt DUO het bijbehorende bedrag over op de bankrekening van de student. Die dus door te studeren letterlijk zijn biergeld heeft verdiend.
Het belastinggeld wordt op die manier sowieso besteed aan het versterken van de kenniseconomie. Alleen als iemand meer kennis heeft verworven, betaalt de staat.
De nieuwe stufi is een financiële prikkel voor studenten om hun tijd daadwerkelijk te steken in hun studie. Ze krijgen immers minder geld als ze niet presteren, waarbij ‘presteren’ een veel letterlijkere betekenis krijgt dan in het huidige systeem waarin binnen tien jaar een diploma halen al als een voldoende prestatie telt.
Extreem snelle studenten die bijvoorbeeld alle vakken van een bachelor in twee jaar halen, hoeven dan minder tijd in een bijbaan te steken, aangezien hun studie hen al meer oplevert. En corpsballen die het eerste jaar geen enkel studiepunt halen, merken al snel dat zij daardoor minder te besteden hebben dan hun hardwerkende jaargenoten. Dan is het ineens misschien toch niet zo cool meer om alleen in de toko te scoren.
Studenten kunnen zelf bepalen in welk tempo ze willen afstuderen. Als een student liever een aantal dagen in de week een extra stage loopt en daarom een vak minder volgt, krijgt hij aan het einde van het semester minder stufi als prestatiebeloning. Hij kan zelf de afweging maken of wat hij daarvoor terugkrijgt (een stagevergoeding of werkervaring) die vermindering van zijn inkomen waard is.
Bovendien is de nieuwe prestatiebeloning een extra reden om sneller de scriptie af te maken. Waar de studiegids meestal doodleuk één semester aanwijst voor de kroon op het werk van de aanstormend academicus, blijken studenten er massaal dubbel zo lang voor nodig te hebben. Hoe zou dit zijn als ze er 1000 euro voor krijgen om een voldoende te halen voor het laatste loodje van hun universitaire scholing? Ik denk dat studenten hun bed weer zullen uitkomen.
De ‘echte’ prestatiebeurs is natuurlijk maar een voorbeeld van mogelijke hervormingen in het hoger onderwijs. Invoering van een brede bachelor, intakegesprekken en selectie aan de poort zijn ook het overwegen waard. Als wij studenten de bestuurders, dokters en zakenlui van morgen zijn, moeten we als het de toekomst van de universiteit betreft meer kunnen laten zien dan hossend op DJ Jordy demonstreren op de Dam. Lomp bezuinigen en tegelijk, zoals het huidige kabinet doet, stellen dat de kwaliteit van het hoger onderwijs wél omhoog gaat, is echter niet realistisch. Ik daag daarom bij deze iedereen uit die op 21 januari op het Malieveld gaat protesteren om over alternatieven na te denken waarmee we als studenten kunnen laten zien dat we, als we daar goed onderwijs voor terugkrijgen, best bereid zijn wat in te leveren.
Anna Vossers heeft de bachelor sociologie gedaan aan de UvA. Dit collegejaar besteedt zij aan studievertraging ter zelfontplooiing. Haar idee opperde zij in december tijdens het happyChaos Onderwijscafé.
Bron: Folia